სიზმარა

       ერთი ყმაწვილი იყო და დედინაცვალი ჰყავდა. ერთხელ დედინაცვალმა პური დაფინა გასაშრობად და გერი გვერდით მიუსვა. ყმაწვილს დაეძინა. პურს ქათმები მიესიენ და კენკვა დაუწყეს. დედინაცვალი გაცავრდა, გერს ცემა.  -რა ეშმაკმა დაგაძინა, პური შეჭამეს ქათმებმაო! -დედი, დედი! მაცალე რა გითხრაო! -რაო? -ჰკითხა დედინაცვალმა. -ძილმა წამიღო, ბურანმა: ცალი ფეხი ბაღდადს მედგა, ცალი ბაღდადის ბოლოსა; აქეთ მზე მეჯდა, იქით მთვარე, შუკურ- ვარსკვლავი ხელ-პირს მაბანინებდაო.

       დედისნაცვალს სიზმარი მოეწონა, სტაცა ხელი და უთხრა:მომეცი ჩქარა ეგ სიზმარი! – ეს ხო სიზმარი იყო, აბა, რა მოგცეო? დედისნაცვალმა სცემა და გააგდო ეს სიზმარა. წავიდა, იარა, ხელმწიფის კარს მივიდა. – რას დადიხარ, ბიჭო, რას ეძებ? -ჰკითხა ხელმწიფემ. -ასე და ასე ჩემი საქმე, დედინაცვალმა მცემა და გამაგდოო, – მოახსენა  ყმაწვილმა და სიზმარი უამბო ხელმწიფეს.

  ხელმწიფესაც მოეწონა ეს სიზმარი და უბრძანა: მომეცი ეგ სიზმარიო! – აბა, რა მოგართვა, სიზმარი იყოო! აიღო ხელმწიფემ  და ეს ყმაწვილი  ხაროში ჩააგდო,